#06 >>> '00s >>> The Postal Service - Give up
Νωρίτερα σήμερα το έγραφα στο twitter μου, το γράφω τώρα και εδώ: δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται να μην έχω δει ακόμα αυτό το αλμπουμ σε κάποια από τις λίστες του blogοψηφίσματος. Ειλικρινά μου είναι αδιανόητο... Τεσπά, μπορεί να φιγουράρει στις λίστες ολoνών από το νούμερο 6 και πάνω, οπότε είμαστε μία χαρά. Το give up πρόκειται για ένα από τα καλύτερα electro-pop άλμπουμ της δεκαετίας και νομίζω πως άλμπουμ σαν και αυτό που φιγουράρει στη νούμερο 1 θέση μου για το 2009 (υπομονή λίγες μέρες ακόμα) δεν θα υπήρχαν αν δεν υπήρχε αυτό.
Ας μιλήσουν τα τραγούδια: the district sleeps alone tonight (ξεκινάει ατμοσφαιρικά και αργόσυρτα και καταλήγει σε dance αποθέωση), such great heights (αναμφίβολα ένα από τα 5 καλύτερα κομμάτια της δεκαετίας των '00s, στην Αμερική σημάδεψε μία ολόκληρη γενιά, έζησα μία δεύτερη εφηβεία μαζί του), nothing better (με την Jenny Lewis στα φωνητικά το κομμάτι απογειώνεται), Clark Gable ("...and I kissed you in a style clark gable would have admired"), we will become silhouettes (με ένα από τα καλύτερα videos των 00s), brand new collony (το κόλλημα μου των 2 τελευταίων χρόνων, αρχή σαν παιχνίδι coin-ops και στίχοι που περιγράφουν τον απόλυτο έρωτα: "I want to take you far from the cynics in this town αnd kiss you on the mouth. We'll cut our bodies free from the tethers of this scene, start a brand new colony where everything will change, we'll give ourselves new names (identities erased), the sun will heat the grounds under our bare feet in this brand new colony. Everything will change...")...
#06 >>> 2009 >>> Patrick Wolf -The Bachelor
O Patrick Wolf έχει όλα αυτά τα χαρακτηρηστικά που θα μπορούσαν να με κάνουν να τον μισήσω θανάσιμα. Έχει όμως και όλα αυτά τα χαρακτηρηστικά που τελικά με κάνουν να τον λατρεύω. Τον θεωρώ μεγάλο σύγχρονο καλλιτέχνη και περιμένω ακόμα πάρα πολλά από αυτόν. Συνεχώς γίνεται καλύτερος. Θέλω να δω που θα φτάσει.
Ας μιλήσουν τα τραγούδια: hard times (συνδετικός κρίκος με το προηγούμενο του άλμπουμ the magic position, το ξεχωρίζεις από το πρώτο άκουσμα), oblivion ("I hear you but I'm not afraid of you" λέει στην αρχή η Tilda Swinton και από πίσω αρχίζει ένα ηχητικό πανηγύρι), the bachelor (ιρλανδικές επιρροές και κάποιος που θέλει να μείνει μπακούρι, το κάνει καλά), Damaris (κλασσικός επικός Patrick Wolf, ικανή να σε σκοτώσει και να σε κάνει χίλια κομμάτια είναι η χορωδία στο τέλος), thickets (ίσως το αγαπημένο μου από το άλμπουμ, ξανά η Ιρλανδία παρούσα, "πίσω στην παράδοση και γρήγορα"), count of casualty (ξανά χορωδία, στριγγλίες αλά lycanthropy και βρώμικα beats όλα μαζί, πανέμορφο αποτέλεσμα), vulture (δρακουλίστικα synths και πολύ fetish αισθητική στο video, περισσότερο εθιστικό με τις ακροάσεις), blackdown (πιάνο και φωνή, clap hands μετά και ένας διάλογος με την επιθυμία, "desire you are not the maker of me" και δώστου τα βιολιά), battle (πανζουλισμός)...
Υ.Γ.1 >>> Το blog-όψήφισμα συμβαίνει για 3η συνεχόμενη χρονιά και είναι μία ιδέα του gone4sure. Στις 20/12 τελειώνει η ψηφοφορία με το #1 του καθενός από τους 84 συμμετέχοντες. Λίγες μέρες αργότερα, θα καταμετρηθούν οι ψήφοι και θα ανακοινωθούν τα αποτελέσματα!
No comments:
Post a Comment